عطر پاییز

آنقدر دیر آمدی تا عاقبت پاییز شد

                 کاسه ی صبرم از این دیر آمدن لبریز شد

تیر دیوانه شد و مرداد هم از شهر رفت

                       از غمت شهریورِ بیچاره حلق آویز شد

مهر با بی مهری و نامهربانی ها گذشت

                         مهربانی در نبودت اندک و ناچیز شد

بی تو یک پاییز ابرم، نم نمِ باران کجاست؟

                       بی تو حتّی فکر باران هم خیال انگیز شد

کاش میشد رفت و گم شد در دل پاییز سرد

                   بوی باران را تنفّس کرد و عطر آمیز شد

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا

                        ...آنقدر دیر آمدی تا عاقبت پاییز شد...